Luxemburg – Etten-Leur voor Stichting Nu Jij
Op vrijdag 21 juni jl was het dan zover, waar we met zijn allen al zo lang naar uitkeken, ging beginnen. Alle renners verzamelden zich omstreeks 11u bij de kantine van D.S.E., waar alles ingeladen werd en toen de bus gearriveerd was, konden we op weg richting Lipperscheid.
Na veel fileleed in de omgeving van Eindhoven en een tussenstop in Barchon, arriveerden we tegen 17u bij Sporthotel Leweck in Lipperscheid, een werkelijk schitterende accommodatie in een mooi landschap, waar het goed toeven was. Na het lekkere avonddiner werd er onder het genot van een drankje alvast vooruit gekeken naar de volgende dag, werden de “bergen” uitvoerig besproken, die men tegen zou komen, maar tegen 23u zochten de meesten toch het bedje op, want de volgende ochtend om 5 uur was het vertrek, dus men moest vroeg uit de veren!
Zaterdagmorgen om 5 u was het dan zover, we vertrokken vanaf het hotel, onder begeleiding van een voorrijwagen met Michel Oomen en Stephan van Ginneken en motorrijders olv Jules Engel en materiaalman Anton Schouw en 27 fietsers, de karavaan was op weg! De vrachtwagen met bestuurders Boy en Corné Ossenblok name een andere route, omdat zij niet overal langs mochten. Gelijk een afdaling naar het dal en daarna een 12 kilometers vlak, maar
al spoedig doemde daar het bordje Bockholz op, de start van de 1e klim en ik kan je vertellen, gelijk een “kuitenbijter 1e klasse”, als je nog niet goed wakker was, dan was je het nu wel. Een schitterende klim door het bos en de stilte op deze vroege mooie morgen, klom ieder in zijn eigen tempo naar de top in het dorp en werd er bovenaan op iedereen gewacht, zodat we daarna weer gezamenlijk verder gingen, de afdaling in, op naar de volgende uitdaging, de col de “Kautenbach”, In de afdaling vanaf Bockholz had je aan de overkant van het dal al een prachtig uitzicht op deze klim met een paar haarspeldbochten, maar voor alle goed getrainde deelnemers, was deze klim goed te doen. Onderaan na de afdaling in Wilwerwiltz was het weer verzamelen en kregen we een vrij lang vlak stuk Langs het riviertje door het dal. Via Drauffelt reden we naar Clervaux, de bekende bedevaartplaats. Net buiten Clervaux rechtsaf en gelijk links, de volgende uitdaging, de klim naar het dorpje Boxhorn, een pittig ding, waar de boel weer uit elkaar getrokken werd, bovenaan weer verzamelen en op richting Troisvierges, vervolgens een relatief vlak stuk naar de 1e rustplaats, na 85 km kwam Vielsalm in zicht. Het 1e stuk was met een mooi gemiddelde gereden, een lekkere bak koffie en croissants, een groepsfoto genomen, om vervolgens weer verder te kunnen naar het stuk van Luik – Bastenaken – Luik, met de bekende beklimmingen, zoals de Cote de Wanne, de Rosier en de Cote de Maquisard, 3 heuvels, die toch wel wat teweeg brachten in het peloton, meteen ook het zwaarste stuk van de rit, met aardig wat hoogtemeters. Uiteindelijk arriveerden we in Theux, waarna weer een vrij vlak stuk kwam, richting Pepinster en daarna richting Nessonvaux, in dit dorp gingen we rechtsaf richting Olne, dat hebben we geweten, een klim die maar bleef duren en zeker naar het voorafgaande, een aanslag op de spieren. Gelukkig kort daarna kwam de 2e rust in zicht en konden we in Barchon genieten van frisdrank , soep en heerlijke stukken rijsttaart, ook hier was het weer prima verzorgd door de eigenaren van het café.
Om de moed er in te houden, werd er regelmatig door iemand van de organisatie geroepen, dat we “de beklimmingen” nu wel gehad hadden en het voor de rest allemaal “vrij vlak “ zou zijn, dat klopte ook aardig, behalve dat er een klim in zijn geheugen gewist was, “De Hallembaye” , een stukje onder Maastricht, ook bekend uit de klassiekers, een “echte klote puist” die bijna door iedereen vervloekd werd, hij was niet lang, maar wel verrekte steil!! Daarna voelde elke kleine bult in de weg bij menige deelnemer als een heuvel, maar na het passeren van Bilzen, werd het echt vlak, en vanaf Genk reden we tot Beringen langs het Albertkanaal over een werkelijk prachtig fietspad, een lust voor het oog om daar langs te rijden, op naar de 3e rustplaats bij “De Vuvuzela” in Ham, waar we gezellig op het terras konden zitten en ons op konden maken voor de laatste etappe.
Via Mol – Dessel – Retie kwamen we aan in Turnhout en je kon merken, dat iedereen er zin in had, we kwamen immers steeds dichter richting huis. Door de goede afzettingen van de motorrijders kwamen we vrij vlot aan in Merksplas en daarna richting Meer en Zundert – Rijsbergen. Het laatste stuk vanaf Rijsbergen werden er nog wat extra foto’s genomen door onze “huisfotograaf” Hans van Zundert en kwamen we aan in de straat bij het sportpark van D.S.E.! Het was echt een geweldige verrassing hoeveel mensen er op onze aankomst afgekomen waren, een dweilband stond te spelen en vlaggen versierden de ingang, een “kippenvel” moment om zo de rit af te sluiten. Na de aankomst was er voor de deelnemers nog een pasta maaltijd, aangeboden door Partyservice Jan Vermunt en dat smaakte werkelijk heerlijk! Onder het genot van een pilsje werd teruggekeken op de tocht.
Zoals in de aanhef al gezegd, reden we deze tocht ook voor een goed doel, de Stichting NUJIJ. Binnenkort gaan we op een avond een cheque aan de stichting overhandigen , de datum zal nog nader aan de deelnemers bekend gemaakt worden.
Ik wil iedereen die aan deze tocht meegewerkt heeft, op wat voor manier dan ook, hartelijk danken, het was een prachtig weekend.
De Organisatie heeft inmiddels besloten dat er volgend jaar een 2e editie gaat komen, wordt vervolgd.
Namens TC D.S.E. , Corné Lauwen.