“Tourclub DSE in ons sjoen Limburg”

9 renners van Tourclub DSE hadden zich op zaterdag 11 mei opgegeven voor een traningsrit in “Ons sjoen Limburg”. Na een last minute afmelding i.v.m. fysieke ongemakken stonden er uiteindelijk 8 fitte renners in alle vroegte startklaar voor vertrek. De meeste koppies strak en gespannen. De een vanwege de zeer matige weersverwachtingen en de ander omwille van de indrukkende lijst beklimmingen, uitgestippeld door de routekapitein van deze dag. Met millitaire precisie werden de fietsen in de bus geladen en werd er koers gezet richting Limburg. Deze koers werd overigens foutloos vastgehouden, heen en terug, door onze twee chauffeurs van de dag. Tot Eindhoven zag het er schitterend uit maar daarna pakten de grijze wolken zich langzaam samen boven ons fietsgebied. We hielden de moed erin en aangekomen in Valkenburg was het nog steeds droog. In lijn met het strakke tijdschema van de routekapitein was iedereen in mum van tijd aangekleed en werden de fietsen geprepareerd voor vertrek. Met een kleine 105 km en 21 beklimmingen voor de boeg vlogen we uit de startblokken. Met de Bemelerberg als eerste serieuze klim van de dag waren we echt van start. Het geratel van de terugschakelende derailleurs zou de rest van de dag een vertrouwd geluid worden. We slingerde ons een weg door het prachtige Limburgse landschap over geweldig asfalt afgewisseld door een enkel “geitenpad” met serieuze klimpercentages. De routekapitein had niets gelogen over de route en de hoogtemeters vlogen ons links en rechts om de oren. Vlak voor de pauze beleefde we een hachelijk moment met een lelijke glijpartij in 1 van de nog natte afdalingen. Vliegensvlug en op miraculeuze wijze was de renner in kwestie weer op de fiets en met slechts enkele schaafplekken en een lichte schrik in de benen konden we gelukkig onze weg vervolgen. Voor de pauze was er vervolgens nog een lekke band op de top van de Loorberg en via de Camerig arriveerde we op ongeveer 55 km bij het pitoresk gelegen boscafe ’t Hijgend Hert. Iedereen was wel toe aan een tussenstop en eensgezind werd er koffie met Ei & Spek besteld wat een aardige “pan eten” bleek te zijn. Na deze plaatselijke specialiteit werden de bidons gevuld en konden we met hernieuwde krachten beginnen aan het tweede deel van de rit. De routekapitein verzekerde ons dat er nog een aantal stevige klimmetjes zouden volgen en dat bleek ook zo te zijn. Achtereenvolgens bedwongen we de Gulpenerberg met aansluitend de dodelijke combinatie Kruisberg-Yeserbosweg om via de Fromberg naar de alom gevreesde Keutenberg te koersen. Op de Keutenberg kraakten de fietsen maar met pijn in de kuiten en bovenbenen reden alle 8 renners in een gestaag tempo naar de top. Bovengekomen op de laatste en tevens pittigste klim van de dag werd de afdaling naar Valkenburg terug ingezet. De opluchting was voelbaar aangezien de eindstreep in zicht was. Bij terugkomst op de Amstel Gold-experience werd er uitgebreid nagepraat en geannalyseerd onder het genot van een Kwaremont en enkele alcoholvrije versnaperingen. Al met al een prachtige dag waarin de weergoden ons gunstig gestemd waren en we de routekapitein bedanken voor een pittige maar hele mooie trainingsrit!